کنگره شب شعر عاشورایی با حضور شاعران برجسته ی کشور + عکس و فیلم
همایش شب شعر عاشورایی روز یکشنبه با حضور شاعران برجسته کشور و علاقمندان در پژوهشکده فرهنگ و هنر برگزار شد.
این مراسم با اجرای زیبای آقای بیابانکی شروع شد
در قسمت اول برنامه از شاعران محترم دعوت شد تا به قرائت اشعارخود ر رسای سالار شهیدان بپردازند.
شاعران به ترتیب استاد علیرضا قزوه ، خانم گرجی ، جواد زهتاب ، سید محمد جواد شرافت از قم ، حمیدرضا برقعی ، مرتضی امیری ، انسیه سادات هاشمی ، حسن بیاتانی ، فاطمه نانی زاده ، حجت الاسلام سید عبدالله حسینی ، محمد میرزایی ، سودابه مهیجی ، مجتبی سپید ، سلیمان نور الهی، محمد رفیعی و حجت الاسلام جواد محمد زمانی به قرائت اشعار خود پرداختند.
از نکات برجسیته این مراسم میتوان به اجرای زیبای استاد بیابانکی ، اشعار جدید و بسیار زیبای آقای برقعی ، اشاره کرد
همچنین اشعار زیبای آقای نور اللهی به زبان آذری فضای معنوی خاصی را در این مراسم حاکم کرده بود.
حسن ختام کنگره مداحی برادر گرامی رضا خورشید فر بود که پس از آن میهمانان به سمت مکان پذیرای در نظر گرفته شده رهسپار شدند
لازم به ذکر است در پایان این مراسم بسته فرهنگی شامل دو کتاب سرمه در چشم غزل (سروده های غلامرضا شکوهی) و جامه دران (آقای سعید بیابانکی) به میهمانان اهدا شد
بنده به نوبه خود از همه دست اندرکاران این مراسم تشکر میکنم
در زیر فیلم بخشی از این مراسم منتشر میشود
کنگره شب شعر عاشورایی با حضور شاعران برجسته ی کشور - ۱
کنگره شب شعر عاشورایی با حضور شاعران برجسته ی کشور - 2
کنگره شب شعر عاشورایی با حضور شاعران برجسته ی کشور - 3
شعری از امیری‌اسفندقه در رثای عمه سادات(س)
پس از حسین، چه بر تو گذشت وارث درد ...
از جمله اشعار خواندنی مرتضی امیری اسفندقه، غزلی است در رثای ام‌المصائب، حضرت زینب(س)، و حماسه‌ای که این بانو در کربلا و بعد از آن در کاخ بنی‌امیه خلق کرد.
مرتضی امیری‌اسفندقه از جمله شاعران معاصر است که بسیاری از اشعار خود را در مدح و مرثیه اهل بیت(ع) به کار گرفته است. ذکر مصیبت اهل بیت(ع) را اجازه‌ای از خود ائمه(ع) می‌داند و اعتقاد دارد که هر شعری در وصف این خاندان به نظم درمی‌آید، عنایت خود اهل بیت(ع) است.
از جمله اشعار خواندنی او سروده‌ای است در توصیف جهاد ام‌المصائب، حضرت زینب(س)، در کربلا است که او در این غزل با زبان و واژگان حماسه زینبی را به نظم درآورده است:
حسین بود و تو بودی، تو خواهری کردی
حسین فاطمه را گرم، یاوری کردی
غریب تا که نمانَد حسین بی‌عباس
به جای خواهری آن جا، برادری کردی
گذشتی از همه چیزت به پای عشق حسین
چه خواهری تو برادر، که مادری کردی
تو خواهریّ و برادر، تو مادریّ و پدر
تو راه بودی و رهرو، تو رهبری کردی
پس از حسین، چه بر تو گذشت وارث درد!
به خون نشستی و در خون، شناوری کردی
پس از حسین، تو بودی که شرح عصمت را
که روز واقعه، را یاد آوری کردی
به روی نیزه، سر آفتاب را دیدی
ولی شکست نخوردیّ و سروری کردی
چه زخم‌ها که نزَد خطبه‌ات به خفّاشان
زبان گشودی و روشن، سخنوری کردی
زبان نبود، خودِ ذوالفقارِ مولا بود
سخن درست بگویم، تو حیدری کردی
حسینِ دیگری آن جا پس از حسین شکُفت
تو با حسین پس از او، برابری کردی
تویی مفسّر آن رستخیز ناگاهان
یگانه قاصد امّت پیمبری کردی
بَدَل به آینه شد، خاک کربلا با تو
تو کیمیاگری و کیمیاگری کردی
حسین بود و تو بودی، تو خواهری کردی
حسینِ فاطمه را گرم، یاوری کردی
